Dy vëllezërit nga Desmira Olgert dhe Fatos Dinoshi, si shumë të tjerë, morën rrugën e emigracionit duke punuar në Greqi. Me kursimet e tyre ata të detyruar nga infrastruktura e keqe e rrugës, blenë shtëpi në fshatin Symiz. Aty bënë një blegtori me rreth 200 krerë dhen, lopë etj. Por nuk zgjati shumë kjo gjendje, sepse vështirësitë ishin të mëdhaja. Kullota ishte e kufizuar, çmimi i koncentrateve ishte i lartë,çmimi i qumështit shumë i ulët, ndihma nga shteti zero dhe u detyruan i shitën e të marrin prapë rrugën e Greqisë. Por këtë herë jo si çobenë për grekun, por si pronarë blegtorie.
Për pak vjet ata mundën që të krijojnë tufat e tyre njëri dhen dhe tjetri dhi, në një fshat të Kavallës. Mu dha rasti të jem 24 orë atje dhe të shikoj nga afër punën, por dhe kënaqësinë e tyre. Në orën e mjeljes ishin të gjithë në stan, burra, gra dhe fëmijë. I pyesja;
A paguani gjë për kullotën?
Jo përgjigjet Algerti, gjithë malet janë tonat.
A ju ka ndihmuar shteti?
Po thotë Fatosi, na mbulon rreth 20% të koncetrateve.
Sa e shisni qumështin?
1.5 € i deles dhe 1€ i dhisë.
Nga sa kokë keni?
Nuk e dimë. Si kemi numëruar.
Po kuajt çi doni?
Për qefin tonë.
A u ka bërë dëme ujku?
Jo, kemi sigurim të fortë.
A ju shqetësojnë fshatarët?
Aspak, na respektojnë dhe i respektojmë.
U kënaqa ato pak orë që kalova atje. Pashë punë. Gëzim lumturi në këto dy familje. U qeshte fytyra të gjithëve.
nga Lavdërim Muço