Ishte 16-vjeç kur një nga muzikantët më të mëdhenj korçarë Pavllo Sholla, shumë prej të cilëve e quanin ‘lali’, bashkë me Josif Mingën, e vendosën të këndojë një këngë vaji. Sholla i kërkoi sërish ta këndonte dhe pastaj e regjistroi me kasetofon. Kaq mjaftoi që ai ta përzgjidhte dhe ta dërgonte në provat e Ansamblit “Skënderbeu”, për të marrë pjesë në Festivalin e Gjirokastrës. Ishte viti 1983 dhe Eli Fara studionte për kanto në Liceun Artistik “Tefta Tashko Koço”.
Që prej atij festivali, ku u paraqit me dy këngë “Nënockë s’të vjen keq” dhe “Ballët me sedef”, nisi karriera e saj që ka pësuar vetëm ngjitje, kurorëzuar me disa çmime. U përzgjodh sërish pas 5 vjetësh, në 1988, për të marrë pjesë në të njëjtin festival. Është përfshirë në shumë aktivitete të zhvilluara në qytetin e Korçës dhe në festivalet kombëtare. Në 1989 ka marrë pjesë në festivalin e muzikës popullore, realizuar nga Vera Grabocka në RTSH, ku fitoi çmimin e parë. Ka marrë pjesë në Festivalin e Këngës, në Netët e Klipit Shqiptar, në Kënga magjike etj. Është nderuar me çmimin “Mjeshtre e Madhe” nga presidenti i Republikës.
Eli Fara nuk është vetëm një këngëtare që ka ditur t’i këndojë dhimbjes, siç ishte kënga “Qeraxhi i Grebenesë”, i cili u bë kolonë zanore e filmit shqiptar “Vitet e pritjes”, por ka ditur t’i këndojë edhe dashurisë edhe gëzimit, ku të shumta janë këngët folklorike dhe popullore të zonës dhe kryesisht jugut, si ishte dhe “25 gërshtat”. Ka publikuar disa albume dhe videoklipe, si dhe ka bërë bashkëpunime me këngëtarë të njohur të muzikës shqiptare.
E lindur më 21 maj të 1967 në Drenovë të Korçës, Eli Fara është rritur mes 4 fëmijëve, nga dy prindër të përkushtuar dhe me shumë dashuri për familjen. Mbi të gjitha ata ishin dashamirës të muzikës dhe siç ka treguar këngëtarja, ata këndonin shpesh në raste familjare këngë polifonike dhe kishin zë shumë të bukur. Talenti dhe zëri i Elit spikati në familje dhe në shkollë, prandaj edhe ajo vazhdoi studimet për kanto. Gjatë viteve të shkollës së mesme, jeta e saj do të marrë një tjetër rrjedhë. Do të dashurohet dhe do vendoset në familjen e bashkëshortit, ndërsa kur ishte 18-vjeç do të sjellë në jetë vajzën e saj të vetme, Marina. Në këtë kohë punonte si mësuese e ciklit të ulët në fshatin Dërsnik dhe disa fshatra të tjerë, e njëkohësisht ndjekë studimet e larta me korrespsodencë, për cikël të ulët në Elbasan.
Pas divorcit, do t’i rikthehet sërish këngës e do të bëhet e njohur jo vetëm për qytetin, por edhe gjithë Shqipërinë. Ndër vite, jeta e saj është ndarë mes Tiranës dhe Amerikës, pa harruar Drenovën. Herë pas here merr pjesë në organzime e shfaqje të ndryshme televizive, është aktive në koncerte brenda dhe jashtë Shqipërisë, si dhe ka sjellë këngë e bashkëpunime të bukura, siç ishte kënga “Dashuria” me tenorin Kastriot Tusha.
Pavarësisht viteve që kalojnë, Eli Fara mbetet një nga zërat më të ëmbël, më të veçantë që ka përfaqësur denjësisht këngën folklorike.
