Të shkruash për jetën e një njeriu që s’është më nuk është një punë e thjeshtë. Duhet të gjurmosh detajet e jetës, ngjarjet më të rëndësishme, ato që i japin domethënie kapitujve të librit. Pa harruar që njeriu që ke zgjedhur të jetë protagonisti i rrëfimit, nuk jeton dhe duhet të përfytyrosh se si do të ndihej ai po ta lexonte librin.
Me dëshirën e familjes dhe miqve të ngushtë të Vaskë Kostës, u nxita të shkruaj për këtë njeri që kurrë nuk e hiqte buzëqeshjen nga buzët, për modelin që ai mund të përcjellë te lexuesit e librit. Gjithkush zgjedh profesionin e tij, vrapon e punon sikur jeta të mos ketë fund, por vjen një pikë kur duhet të zgjedhësh mes gjërave që të ofrojnë të mira materiale dhe atyre që të japin kënaqësi shpirtërore.
Modeli i Vaskë Kostës përafron me ata që zgjedhin të kënaqin shpirtin, të mbushen me mirësinë që derdhet nga notat e muzikës, nga faqet e librit, nga ngjyrat e pikturës, nga emocionet e golit në fushë, pavarësisht se profesioni i tij ka qenë i degëzuar në një drejtim tjetër. E mbi të gjitha, ndalesa më e rëndësishme në ekzistencën e përkohshme të njeriut në këtë botë është familja e tij. Dashuria, ajo që nuk shter kurrë!
Gjatë kohës që shkruaja librin, ndërsa bëja intervistat me familjarë dhe miq, nuk më ndahej nga mendja Gabriel, nipi i vogël i Vaskës, i cili një ditë do të rritet dhe do të ketë dëshirë të dijë më tepër për gjyshin e tij. Ky libër plotëson pikërisht këtë nevojë: të lërë një trashëgimi që është pjesë e kulturës shpirtërore të qytetit, por edhe ta përcjellë njeriun me emocionet e tij, në imagjinatën e një fëmije që nesër do të rritet dhe do të jetë krenar për gjysh Vaskën.
Sot, libri më në fund u botua dhe filloi rrugëtimin e tij drejt lexuesve. Ndaj, dua të falënderoj nga zemra Irena Tocin dhe stafin e shtëpisë botuese Toena, të cilët e realizuan këtë botim me përkushtim dhe profesionalizëm. Lexim te mbare, miq!
