E kam thënë dhe më herët, nga Pogradeci kam shumë kujtime nga fëmijëria që më bëjnë të kthehem sa herë më jepet mundësia. Duke shijuar kafen e mëngjesit buzë gjolit, u njoha me Hakiun, 75 vjeçarin nga Elbasani i cili shiste lugë druri. Edhe pse kam mjaftueshëm lugë në shtëpi, prapë ble gjithmonë diçka në formë mbështetjeje për njerëz dinjitozë, që pavarësisht moshës, mundohen të nxjerrin bukën e gojës me ndershmëri. Kam shumë respekt për njerëzit që nuk lypin, nuk bërtasin, nuk të bezdisin, por vetëm të hedhin një shikim për të kuptuar nëse do të blesh diçka apo jo. Pengu më i madh i Hakiut ishte fakti që nuk kishte mundur të kryente një shkollë.
“Nuk më lanë të bëja shkollë dhe mësova këtë zanat që të jetoj. I punoj gjatë javës dhe i shes në fundjavë. Shes edhe në Tiranë, nësë më shikon në rrugë, më fol.”-tha.
Marrë nga Lol Albania/ Lolita
