Luiza Kostandini lindi në tetor të vitit 1927. Nga nëna Gliqiria , ridhte prej sojit të nderuar të Matollarëve, nga i ati Koli, nga xhizi i dëgjuar i Llakmanëve. Jetën e saj e lidhi me qytetarin e njohur Gjergji Avram Kostandini, i dha katër fëmijë, dy çupa Marjanën dhe Dituerien, dhe dy djem Sotiraqin dhe Anastasin.
I edukoi fëmijët e saj me dashurinë për jetën, njeriun, punën dhe Pogradecin. Vetë natyra I kishte dhuruar ndjenjën e së bukurës. Këtë e tregonte jo vetëm në veshjen e fëmijëve,por edhe në pastërtinë e nikoqirllëkun e shtëpisë.
Oborri i saj ishte plot me lule. Kalimtarët që së largu shijonin aromën e këndshme që shpërndanin lulet e saj. Kujtoj se kishte dhe një mollë dhe një dardhë. Jo vetëm fëmijët e mëhallës, po kush i kërkonte, nuk i kthente duarbosh. Kishte shpirt bujar.
Dashuria për zejen dhe rrobaqepësinë i lindi nga xhaxhai i saj Vasili, në dyqanin e të cilit kalonte kohë të madh e teksa shikonte dhe mësonte se si qepeshin jo vetëm fustanet që ajo i pëlqente shumë.
Kur u krijua kooperativa e rrobaqepësve ajo ishte pionerja e parë që derdhi djersët e saj në themelet e kësaj bashkësie. U bë mjeshtre e zanatit. Kur vinin klientët për të qepuri thoshin: “Vasil e duam prej dorës së Lojzës”.
Ishte robaqepëse me gusto, qepte jo vetëm fustane por edhe pardesy, pallto të mëdhaja. Cdo gjë që e shikonte syri, ja bënte dora.
Kur i shoqi Gjergji la zejen e këpucarit dhe u mor me tregëti, edhe Lozja e la makinën dhe ndihmoi të shoqin si shitëse në dyqanin e fruta perimeve. I priste dhe i përcillte pogradecarët me kulturë.
(pjesë nga publikimi i Tomi Mato, Gazeta Nositi 2008)
![](https://kolibri.al/wp-content/uploads/2023/06/IMG-20230629-WA0039-1024x761.jpg)
![](https://kolibri.al/wp-content/uploads/2023/06/IMG-20230629-WA0038.jpg)
![](https://kolibri.al/wp-content/uploads/2023/06/IMG-20230629-WA0036.jpg)