Une jam mbese doktori. Gjyshi im, Dr Sali Zavalani, kishte studjuar ne Stamboll dhe ne Paris. Erdhi ne Korce dhe per disa vite ishte drejtor i Spitalit Civil. Shkonte tek te varferit, i vizitonte pa lek, madje ju çonte dhe ilace falas.
Babi me tregonte nje histori :
Ishte dimer, debore e madhe. Ate nate ne Korce mbahej Balloja e Voskopojareve. Nena me gjyshin ishin te ftuar. Sa do dilnin, troket dera. Nje fshatar me lote ne sy : doktor, po me vdes gruaja. Eshte duke lindur, po ka shume probleme. Aman doktor ma shpeto.
(Gjyshi ishte specializuar si Obseter Gjinekolog).
Doktori hyn brenda, heq rrobat e ballos, vesh perparesen e bardhe, pallton e rende dhe behet gati te hipe ne mushke. Fshati ishte i thelle, malor dhe vihej vetem me mushke.
Gjyshja : Po iken o burre ?
Gjyshi : Grua, kam bere Betimin e Hipokratit.
Nusja shpetoi dhe lindi djale, qe ja vune emrin Sali, per nder te gjyshit. Familja e fshatarit benin be per koken e doktorit.
Nga ai udhetim neper debore, gjyshi mori nje plevit, i cili ju be kronik e me vone i mori jeten…
Kam dy dite qe me vjen per te vjelle nga ato qe lexoj e qe degjoj per mjeket e Spitalit Onkologjik. Ne mendje me mbeti nje koment “ky nuk eshte shperdorim detyre por krim kunder njerezimit”. Te tallesh e te pasurohesh me vuajtjen dhe dhimbjen eshte e paimagjinueshme, e neveritshme, eshte antinjerezore. Hitleri nuk beri me shume me hebrejte.
Une i kam mbrojtur bluzat e bardha ne shume raste dhe me te drejte. Per here te pare me erdhi turp qe mbaj nje te tille.
Mjeket e vertete dhe humane, ata qe luftojne me vdekjen e shpetojne njerez cdo dite, le te distancohen nga ata kriminela me gjak te ftohte.
Drejtori i pergjithshem te jape doreheqjen. Ka deshtuar misioni i mjekesise ne ato instanca. Ka mare fund humanizmi institucional i nje prej departamenteve me delikate te zinxhirit shendetesor.
Vete mjeke e infermiere te ndershem, duhet te protestojne e te ngrihen, jo vetem pacientet e qytetaret.
Eshte aq e rende kjo gje sa nuk te besohet.
Secili marte ate qe meriton !!!