Dy fjalë, për legjendën e këngës dhe sportit pogradecar, Virxhil Maçolli.
Për të gjithë ata që nuk e njohin, ky është idhulli i mundjes pogradecare i viteve 70 -80 Virxhil Maçolli.
Apo i fansave të muzikës folklorike pogradecare.
Nga ta nis më parë, që të shkruaj për ty miku im i shtrenjtë.
Të rrallë burrat dhe miqtë si ty. Ishte viti i largët 1972, në këndin e lojrave të qytetit të Pogradecit zhvillohej kampionati kombëtar i mundjes klasike.
Unë isha në klasën e parë fillore dhe im atë më mori të shikonim kampionatin e mundjes. Kurrë në jetë s’kisha qenë më parë në një eveniment të tillë.
Stadiumi plot. Në arritëm pak me vonesë kur kishin filluar ndeshjet.
Në momentin që vajtëm, ndeshej mundësi pogradecar, Xhili Maçolli, me kampionin e Shqipërisë.
Xhili ishte në pozicion shumë të vështirë.
Ndërkohë, ngrihet një burrë nga shkallët e stadiumit që thërret me sa kishte fuqi.
Xhiliiii, mos e turpëro Mokrën! Dëgjon!
Mos më turpëro! (Ishte i jati ,Thanas Maćolli.)
Kaq ju desh Xhilit kur dëgjoi zërin e të atit.
U ngrit në urë dhe e ktheu përmbys kundërshtarin dhe e vuri “Tuç”.
Gjithë stadiumi u ngrit në këmbë dhe brohoriste emrin e tij Xhili, Xhili, Xhili…
Ndërsa i ati, nxorri kutinë e duhanit dhe me lot në sy, drodhi një duhan e ndezi dhe qeshte me lot shpirti.
Sa krenar u ndjeva dhe unë isha dëshmimtar i gjallë i atij emocioni që ndodh njëherë në jetë.
Vitet kalonin dhe unë isha i rritur.
Në qytet kshte atmosferë festive. Zhvilloheshin takimet e festivaleve folkorike të ndërmarrjeve dhe fshatrave.
Unë kam qenë shumë i apasionuar pas këngëve popullore.
Por kur të kam dëgjuar ty miku im, thjesht kam mbetur pa fjalë. Ti nuk këndoje. Ti e qaje me lot shpirti këngën popullore.
Dhe unë isha i dashuruar me shpirt pas zërit tënd. Ti ishe dhe mbetesh legjendë e muzikës popullore pogradecare.
Ti je zëri dhe shpirti i brishtë dhe i pastër i mokrarit të ndershëm.
Nuk kanë fund bëmat e tua dhe s’ka si ndodhë ndryshe.
I lindur nga një familje e ndershme mokrare, fisnike dhe patriotike, me një baba patriot Thanas Maçollin…dhe 100% i ndershëm, mikpritës, atdhedashës, njeri në plot kuptimin e fjalës. Ai, të dha gjithçka pozitive nga vetja e tij. Ishte një ndër burrat më të ndjerë të kohës.
Një nënë zonjë që diti t’ju rriti dhe edukojë si rrallë kush. Ty miku im Xhili,…Nestin vëllain tënd të mençur, poet, profesor e këngëtar,…piktorin e telentuar…
Po cilin të mburr sonte unë më parë?
Të dy jeni yje të të njëjtit kostelacion yjesh. Po Linën motrën tuaj fisnike, të dashur, të ndershme e puntore.?Aktoren, këngëtaren dhe gruan fisnike që rrallë kund e ndesh….
Po për ju, as një natë dimri s’mjafton.
Ju keni qenë familjarisht dhe do mbeteni krenaria e qytetit tonë.
Po mua do më pëlqente t’ju quaja familja emblemë e mirësisë mokrare.
I dashur Xhili.
Ti mjeshtri hidraulik duar artë, e i pa përtuar.
Ti qytetari i nderit të qytetit tonë, që të përpiu sëmundja e kurbetit, si të gjithë njerëzit e aftë që vendi jonë s’diti t’i mbajë dot.
Ti sot jeton në Amerikë, por ëndërrat i sheh me bregun e gjolit, me sofrat e kupat plot me dollinë mokrare, rri e loton për mallin e pafund për vendlindjen që s’të shuhet kurrë.
Bromp miku im i artë. Këtë gotë e ngre për ty dhe familjen tënde të shkëlqyer.
Shëndet e nder të keni.
Të dytën shpi nder e vllazëri, sa frymë të kini.
E treta… Si nga Mokra.
Flamuri rroftë e valoftë, e në duart e shqiptarit qëndroftë.
Bram vëlla. Me fund dhe faleminderit për emocionet që më fale o njeriu legjendë i brezit tonë. Paç bekime sa te kesh frymë…
Bramp!