Një episod gjatë Luftës Italo-Greke në malet e Pogradecit, dhjetor 1940.
“Strategjia greke ishte vazhdimi i ofensivës përgjatë bregut të liqenit të Ohrit, duke u shtrirë drejt Pogradecit. Pasi arrinte në skajin verior të liqenit, plani ishte të kthehej në perëndim dhe, duke marshuar mbi vargmal, drej Elbasanit. Ishte një manovër, e gjerë, rrethuese, e cila, nëse do të kishte sukses, do t’i vendoste ushtritë italiane në perëndim në rrezik për t’u ndarë. Ky plan do të rrezikonte të ndante forcat italiane në veri dhe në jug.
…
Kaluam një lumë të gjerë. Këtu italianët kishin ndërtuar një urë të mirë, më pas e hodhën në erë para se të zmbrapseshin. Topa italiane, tufa predhash dhe municionesh të lehta, kamionë italianë të copëtuar, motoçikleta të braktisura, tufa granatash dore, grumbuj veshjesh, të vendosura buzë rrugës. Armiku kishte braktisur gjithçka në arratisjen e tij nga kampi para se grekët të zbrisnin nga kodrat dhe të bllokonin tërheqjen.
Po vinin të burgosurit italianë, këmbët e tyre të fashuara kundër ngricave, rrobat e grisura, fytyrat e lodhura dhe të parruara. Ata ishin të gjithë të uritur. Komandatura ishte prishur gjatë tërheqjes. Me urinë e tyre erdhi edhe zemërimi dhe filluan të mallkonim regjimin fashist. Ata ndienin përbuzje për oficerët e tyre, të cilët, thanë ata, i kishin lënë të vdisnin nga uria dhe të ftohtit në male. I ftohti ishte aq i fortë sa lukunitë e ujqërve i sulmonin gjatë natës.
“Ata vranë shumë nga të plagosurit tanë,” thanë të burgosurit. “Duhet të rrinim vigjilentë çdo natë në rast se do të na sulmonin, në uri, nga bora, nga frika e ujqërve dhe nga sulmet e pandërprera nga grekët, ne jemi të kënaqur që jemi të burgosur, qanin. U dhanë bukë dhe u thanë se në Korçë kishte me bollëk ushqim për ta.”
Shkëputur prej librit “Mediterranean assignment” nga reporteri britanik Richard McMillan, shkruar gjatë misionit të tij me ushtrinë greke në vitet 1940-1941. Arkivi i Universitetit të Kaliforinisë.