Dje më erdhi një mesazh. E telefonova. Veç e dëgjova, me duart që më dridheshin.
-Dua të të tregoj historinë time, po nuk dua të më regjistrosh. Nuk dua të dal në TV. Kam jetuar në Kukës, aty linda. Vjet mami dhe babi bënë aksident në Itali, të dy ndërruan jetë në Palermo. E lashë shkollën se më vinte turp nga djemtë e klasës, i dëgjova një ditë kur flisnin për mua ; “Ja erdhi ky jetimi”.
Nuk dilja shumë në kafe në qytet, vetëm një shok kisha, luaja në shtëpia e tij shpesh me PlayStation.
Para dy muajsh shoku im u nis me prindërit në Angli, kur kaluan më tha të nisesha e unë. Do mi paguante babi i tij rrugën.
Ja tregova gjyshit, qau por nuk me ndaloi. Nëna, se ashtu i them gjyshes, nuk donte të ikja. Më vdiq djali, nuk dua të të humb ty, kur të shoh ty, shoh djalin. Mos ik.
Nuk e dëgjova nënën, ika.
Doja të nisesha me avion, se nuk kam hipur ndonjëherë, por erdha në Francë me autobus.
Herën e parë që po shkoja tek gomonia, mu grisën atletet e vetme që kisha. Eca 8 orë në rrugë dheri. Kur arrita, ai djali që kishte gomonen me premtoi se në qoftë se nuk iknim atë ditë në Angli, do më blinte një palë të reja. Nuk u nisëm. Kishte goxha erë mbasdite.
Mi bleu.
Herën e dytë u nisëm. Para se të arrinim, u fik motori a nuk e di cpati gomonia, ngelëm 2 orë në det. Nuk qava. Me bezdiste e qara e një fëmije të vogël, nuk e di sa ishte, ishte dhe e ëma por nuk e qetësonte dot.
Kur arritëm në breg, X më ktheu lekët. E ke dhuratë nga unë udhëtimin, se kam dalë mirë këto ditë, ty te duhen më shumë, kështu më tha.
Lekët ja çova shokut, as ata nuk mi morën.
Sot punoj pastrues kopshti tek një grua e poshtër angleze. Me sheh me inat. Nuk e di çka. Unë flas mirë anglisht, i buzëqesh, por nuk di si ta zbut. Ka dëgjuar shumë të këqija për shqiptarët, me siguri, ndaj me ka inat e mua.
Gjyshërve u nisa pardje lek për herë të parë, rreth 1000 paund. Do të ti vendos diku në shtëpi më tha gjyshi. Janë të tuat. Edhe shtëpinë e ke ti. Të gjitha. Veç mos u merr me këto gjërat e hashashit që dëgjojmë në TV.
Mos thoni më që gjithë shqiptarët merren me hashash këtej.
E të lutem, mos e regjistro këtë, as me zë.
-A mund ta shkruaj të paktën?
Po shkruaje, por as inicialet mos mi shëno, se e di që do tallen prap atë të klasës.
