Në prag të një fushate të re, Niko Peleshi, një nga figurat kryesore të politikës shqiptare, ka ndarë një reflektim emocionues mbi mungesën e mikut të tij të veçantë, Vaska. Përmes një shkrimi të ndjerë, Peleshi ka shprehur ndjesinë e boshllëkut që lë pas një njeri i veçantë dhe shumë afër tij.
Ai ka kujtuar se gjatë fushatave të kaluara, Vaska ishte një pikë referimi për të, një mik që gjithmonë i ofronte këshilla dhe mbështetje emocionale, duke e ndihmuar të kalonte çdo sfidë. Peleshi e përshkruan mikun e tij si një socialist të vjetër dhe një korçar të veçantë, që shqetësohej për të dhe të tjerët si për veten e tij.
Për Peleshi, Vaska ishte më shumë se një mik, ai ishte një njeri që i ofronte paqen shpirtërore dhe i jepte guxim për të vazhduar. “Këtë herë Vaska, pika e referimit në fushatat e mia, do të mungojë,” shkruan ai, duke theksuar se përpara se të ishim politikanë, jemi njerëz me zemër, dhe ky mësim është një kujtesë për të gjithë.
Ky apel i Niko Peleshit është një thirrje për të ruajtur vlerat e miqësisë dhe ndihmës reciproke në çdo aspekt të jetës, për t’u bërë më të mirë si individë dhe si shoqëri.
Shkrimi i Niko Peleshit;
FUSHATA E PARË PA NJË MIK TË VEÇANTË
Fushatat politike kanë shumë fjalë, shumë premtime, debate, grindje brenda dhe jashtë llojit, shkurt shumë pragmatizëm. Por fushatat fituese kanë disa elemente të tjerë, të padukshëm, që i bëjnë të tilla. Një prej tyre është emocioni, pra vokacioni që buron nga qëllimi i mirë publik.
Pragmatizmi zgjedhor është aq i fortë sa ngelet pak vend për këtë pjesë shpirtërore. Vetëm njerëzit e afërt dhe miqtë e veçantë, shumë të veçantë, ta kuptojnë dhe ta ushqejnë me dashamirësi. Një nga këta, më i veçanti, ishte Vaska. Në fund të çdo dite të lodhshme fushate unë shkoja te salloni i tij. Doja të dëgjoja fjalën e mirë dhe të butë të një korçari të rrallë, të një socialisti shumë më të vjetër se unë (ndonjëherë më dukej si socialisti i pari dhe socialisti i fundit), të një miku që shqetësohet për shqetësimet e tua sikur të ishin të tijat. Nuk i harroj sytë e Vaskës që tentonin të depërtonin në parashikimet e mia për rezultatin, pak para se të fillonte numërimi i votave.
Këtë herë Vaska, pika e referimit në fushatat e mia, do të mungojë.
Mbase pakkush e kupton madhështinë e njeriut të thjeshtë por unë vendosa ta ndaj me ju këtë ndjesi boshllëku, edhe si apel për të mos harruar se para se të jemi politikanë, jemi njerëz me zemër.
Mbase na vlen të gjithëve për t’u bërë më të mirë.
