Quhet Emin Ysolli, mund ta ketë hasur shumëkush në qytetin e Korçës. I ngjan paksa filozofit grek, Diogjenit, jo thjesht nga mjekra e thinjur, por sepse është në kërkim të njeriut.
Një trim i veçantë i llojit të vet. Jeton vetëm, pa ndima, është njeri inteligjent dhe me kulturë siç e tregon edhe në komunikim.
Nuk flet me këdo, ka kaluar një jetë të vështirë.
Para viteve ’90-të ishte në internim dhe burg. Shkak ishte i vëllai Demiri, që bëri 10 vite burg për tentim arratisjeje. Emini eshte i zgjuar, energjik, por i vetmuar. Jeton në një kasolle, me pak te ardhura, por dinjitoz për rethanat e jetës që kalon.
Nga vetmia dhe ato që ka përjetuar më parë ka disa pasoja. Të vogla por të riparushme. Ka një pamje fisnike, burrërore, si të pa lodhur nga jeta.
“Zoti më ka bërë të fortë, të mbijetoj’ thotë ai. Për të treguar edhe vlerat e tij fisnike. Është në moshë madhore, reth 70 vite jetë të vështira i ka në kurriz.
Jeton me një kafshë shtëpiake, emrin nuk ja tregon por është mace. ‘E vetmja është ajo krijesë që më pret mua në atë kasolle është ajo kafshë. I siguroj ushqim të parës asaj, pastaj për vete, se ajo nga unë pret ushqim. Argëtimi, çlodhja ime, është vetëm ajo kafshp besnike që më pret tek ajo kasolle me plot dashuri’ thote Emini.
Pa trashëgimtarë dhe në mjerim të skajshëm, ai shton se sakrificat e tij ‘ja dedifikon vetëm Allahut, që është gjallë dhe e ka bërë të fortë të mbijetojë në këtë botë të trazuar, të pa mëshirshme, me varfëri, por që ka aq shumë nevohë për dashuri mes njerëzve’.
Sipas Eminit, njerëzit janë të pa fajshëm nga padituria. Janë miopë edhe pse mbajnë syze, nuk dëgjojnë edhe pse aparat dëgjimi kanë.
‘Vlerësoj të gjithë, edhe ata që më kritikojnë dhe ata që më vlerësojnë për jeten time. Nuk është i zoti ai që ka para, por i zoti është ai që i adnministron ato, atje ku duhen. Asnjëhere mos e përbuz tjetrin, se nesër mund të jesh më keq se ai. Tjetri vlerësohet nga jeta siç i vjen ta jetojë’ shprehet me filozofinë e tij Emini.
Sqarim: Shkrimi me burim postimi nga profili në fb i Artur Medolli.
