32 vjet….
Kaq vite kam qe punoj ne farmaci. Kam pare te semure, te varfer, nena me femije, baballare te shqetesuar. Motra e perlotur per motren, komshije te mira e te sakrifices. Te gjithe me halle, te vogla, te medha. Te gjithe me ankth, ndonjehere me lote, ndonjehere me buze ne gaz.
Shpesh kam ndjere zemren te me ligeshtohet, por kurre nuk e kam humbur buzeqeshjen, kurre nuk e kam lene deshperimin dhe dhimbjen te mare terren mbi forcen dhe kurajon e shpirtit.
Shpeshhere fjala sheron, nje perqafim vlen me shume se nje xanax, nje buzeqeshje e nje shaka me shume se nje aspirine.
Por kjo skene qe perjetova mbreme, me vuri poshte. Me nxorri pak nga vetja dhe me beri te rebelohem, jo aq sa do kisha dashur gjithsesi….
Ora rreth 18.30. Ne ate kohe ne Korçe ulen shume temperaturat. Te ardhurit nuk i dine mire keto ndryshime dhe shpesh i sheh te veshur holle…
Hapet dera dhe hyn nje nene e re me nje vajze te bukur rreth 8 vjec per dore. Nuk e mbaj mend cfare kerkuan, ah po, Rapidol S 200 mg. Pas kembeve te tyre, tek dera shfaqet babai, nje djale rreth 35-36 vjec, me djalin e vogel per dore.
Farmacia ime eshte teper e ngrohte. Me dimrin nuk behet shaka…
– Fute djalin ketu s’e eshte ngrohte, i drejtohet gruaja me miresjellje te shoqit.
– S’dua…pergjigjet ky.
– Fute djalin se u plevitos dhe shko ne hotel merru xhupat te dyve.
( Te dy femijet kishim dale vetem me bluza tute ).
– S’dua te thashe, shko vete, une nuk shkoj !
Nje gjendje shokuese. Vajza 8 vjecare rrinte si e ngrire duke pare here njerin here tjetrin. Djali i vogel gati ne te qare. Per ta ç’tensionuar, ju flas :
– E di ç’kini ju, rrini ketu bashke me femijet dhe shkoj une ne hotel i marr xhupat e tyre, pa merak.
Gruaja me sy te perlotur, me shikon me buzeqeshje. Burri i inatosur, terheq djalin per dore dhe vazhdon rrugen per lart. Vajza e vogel me thote “po nuk kam dhe aq ftohte, teta, ja, kam veshur dy bluza…dhe me tregon ato qe ka veshur, me duart e saj te vogla e te bukura….
Me besoni dhe tani qe shkruaj, me shtrengon zemra….
Dal nga banaku dhe pa folur fare, shkoj tek nena e re e shtrengoj ne krahe. Atehere shoh qe i rrjedh loti, qe po e mbante gjithe kohes.
– Mos u merzit, i peshperis, ndonjehere burrat keshtu e kane…
( me fal o zot, them me vete, nuk jane gjithe burrat keshtu…).
– Me turperoi…foli ajo aq mekur sa mu duk se foli muri.
– Ne Korce eshte ftohte o xhan, i drejtohem vajzes se vogel. Ben mire ta degjosh mamin e te shkosh te veshesh xhupin.
Nuk rrija dot me ne farmaci. Mu prish aq shume gjaku, hyra brenda dhe vura xhezven e kafes.
Im shoq e vuri re shqetesimin.
– Cfare ka ndodhur Elda ?
– Diçka e shemtuar, i them dhe mbyll deren e kuzhines.
Ai loti i nenes se re nuk po me shqitet dot nga mendja. Me vrau me shume se nje ngasherim i tere.
Perse ajo arrogance ne sy te femijeve, ne sy te farmacistes, ne mes te rruges ??? Perse kjo sjellje me gruan evet, me nenen e dy yjeve te vegjel ?? Nuk i jap dot pergjigje, di vetem qe mu duk gjeja me e shemtuar qe kam perjetuar ne 32 vjet…