Νë vitin e largët 1994 isha ftuar në emisionin “Nostos” në kanalin shtetëror ERT3 , duke ju përshkruar gazetareve Chrysa Arapoglou dhe Mara Toparlaki, Pashkët e parë në Korçë në marsin e vitit 1991.
Ishte shtator i 1994 , vetëm pak ditë para referendumit për Projekt-Kushtetutën e sjellë nga presidenti (i fuqishëm atëhere) Sali Berisha, ku paragrafi 4 i këtij drafti synonte shkarkimin e kryepeshkopit Anastas pasi parashikonte se drejtuesit e komuniteteve kryesore fetare duhet të ishin shtetas shqiptarë, të lindur në Shqipëri dhe me banim të përhershëm aty 20 vitet e fundit. Megjithatë, referendumi u refuzua nga 54% të votuesve shqiptarë.
Tregova në këtë emision me detaje se si për herë të parë pas 25 vitesh, ortodoksët në Shqipëri kremtuan Ngjalljen e Krishtit , në një kohë kur nuk kishte asnjë kishë të vetme. Anastasi e gjeti Shqipërinë në këtë gjendje dhe sot lë pas mbi 150 kisha të reja, dhjetëra monumente kulture, rrugë, ujësjellësa, konvikte, klinika, shkolla të të gjitha niveleve, 6 mitropolitë dhe mbi të gjitha, përveç besimtarëve ortodoksë që e adhuronin, mijëra të tjerë që në fillim e luftuan ose e paragjykuan (vetëm pse ishte grek) dhe tani shohin sa gabim e kishin.
Anastasi u mësoi besimtarëve dhe jo vetëm , mbi të gjitha dashurinë për njëri tjetrin dhe mirësinë, u mësoi si t’u ofrojnë njerëzve të tjerë. U mësoi dhe praktikoi dialogun jetësor me bashkësitë e tjera fetare të vendit. Ai bëri përpjekje , pa asnjë reduktim në idetë dhe bindjet e tij, për të pasur marrëdhënie harmonike mirëkuptimi dhe bashkëjetese me komunitetet e tjera.
Ky Misionar, ky njeri i Shenjtë ringjalli Kishën dhe Shpresën, solli dhe dhuroi Dritë.
I përjetshëm kujtimi yt i Bekuar.
Ndjehem i bekuar që kam marrë uratën Tënde.